artwork by konrad
กู้เฉิง กวีหนุ่มชาวจีนพลัดถิ่นผู้ทำอัตวิบาตกรรมด้วยการแขวนคอกับต้นไม้ตอน
อายุ ๓๗ ปี เป็นหนึ่งในกลุ่มกวีสลัวเลือน ก่อนการปลงชีพตนเองเขาได้ใช้ขวาน
ฟันภรรยาตัวเอง เธอเสียชีวิตหนึ่งชั่วโมงต่อมาหลังจากเฮลิคอปเตอร์ได้นำส่ง
โรงพยาบาล ชีวิตปลายของเขาพำนักบนเกาะ Waiheke Island ประเทศ
นิวซีแลนด์
กู้เฉิง เกิด ปี ค.ศ. ๑๙๕๖ บิดาชื่อ กู้กง เป็นกวีนักปฏิวัติ กู้เฉิงเขียนบทกวีตั้งแต่
วัยเยาว์ ตอนอายุ ๑๐ ขวบ เป็นช่วงปฏิวัติวัฒนธรรมของจีน กู้เฉิงเขียนบทกวีไว้ว่า..
ใบไม้แห้งวิ่งตะบึงไปตามท้องถนน
กิ้งไม้แห้งร้องครวญคร่ำอยู่ในสายลมหนาว
มหาพิภพเปลื้องอาภรณ์หลากสีสันของฤดูใบไม้ร่วง
เปลี่ยนเสื้อคลุมหิมะสีเงินยวงขึ้นสวม
ตอนอายุ ๑๑ ขวบ เขาเขียนบทกวี “ที่มาแห่งดวงดาว” ด้วยจินตนาการอันบรรเจิด
กิ่งไม้คิดจะฉีกแผ่นฟ้าให้ขาด
แต่กลับแทงทะลุเป็นรูเล็กๆ ได้ไม่กี่รู
แสงสว่างนอกฟ้าแทงทะลุลงมา
ผู้คนเรียกขานมันว่าดวงเดือนและดวงดาว
ครั้งหนึ่งเขาเขียนบทกวีชื่อ “จบสิ้น” เขาถูกวิพากษ์อย่างรุนแรงจากกวีรุ่นพี่เนื่อง
ด้วยว่ากวีอาวุโสถือว่าเป็นการหลบหลู่ต่อแม่น้ำสายสำคัญของจีนเพราะเขา
เปรียบแม่น้ำฉางเจียนเป็นผ้าศพท่อนหนึ่งของบทกวี “จบสิ้น”
พริบตานั้น
การถล่มทลายหยุดลง
ริมแม่น้ำซ้อนทับด้วยหัวกะโหลกของยักษ์
เรือใบที่ไว้ทุกข์แล่นผ่านไปช้าๆ
เผยคลี่ผ้าศพสีเหลืองทึม
หมายเหตุ: คมคำกวีวโรวาท ปุถุชนแปล ส่วนบทกวีและประวัติย่อของกู้เฉิงคัด
และเรียบเรียงจากบทนำของหนังสือ “ใกล้กาลนาน” อุเทน มหามิตร เขียน ซึ่ง
อ้างอิงจากหนังสือ “กิ่งไผ่และดวงโคม” ของ เรืองรอง รุ่งรัศมี
Filed under: Quote | Tagged: กวี, คมคำ, คำคม, Qoute | 9 Comments »
สาธารณรัฐกวีนิพนธ์ : الجمهورية الشعرية 
